YALNIZLAŞAN TOPLUM

Eskiden komşu komşunun külüne muhtaç iken günümüzde ise komşumuzun internetine muhtaç olur hâle geldik. Akıllı telefon saçmalığını, interneti hayatımızın öyle bir yerine yerleştirmişiz ki artık olmazsa olmazımız haline getirdik. Öyle ki eğer internet bağlantımız yoksa telefonlarımız da bir anlam ifade etmez hale geldi. Eskiden her eve ait bir telefon vardı, ailecek kullanılırdı ve o zamanlar daha yakındı insanlar birbirine. Ama şimdi şahsımıza ait bir kıyafet gibi küçüğünden tut büyüğüne kadar herkesin elinde akıllı(?) telefonu var.

Cep telefonları uzaktakileri  yakınlaştırdı fakat bizi yakınımızdakilerden uzaklaştırdı. Telefon önceden sadece konuşma aracıydı, şimdi ise asıl amacından uzaklaştı. Öyle bir hâle geldi ki neredeyse bütün işlerimizi telefonla hallediyoruz. Meselâ; evvelki zamanlarda bir hesap yapılacaksa zihnimizle yapardık fakat şimdi telefonlarımızla yapıyoruz. Önceden bir konu hakkında bilgi almak için evimizin kütüphanesinden ansiklopediyi açardık, öğrenirdik öğrenmemiz gerekeni. Şimdi ise o güzel bedenimizi yormayıp, kolaya kaçarak telefonlarla işimizi halleder olduk. Yapılacak olan hesapları, hatırlanması gereken günleri ve daha bir çok şeyi akıllı telefonlarımıza yaptırarak beynimizi tembelleştirdik. Önceden arkadaşlarla bir araya gelir sohbet ederdik fakat şimdi bir araya gelmek yerine telefonlarla sohbet eder olduk. Sosyal olacağız kaygısı ile aslında asosyal oluverdik.

Hani bir söz vardır ya göz gözü görmüyor diye, gerçekten durumumuz şuan öyle. Toplu taşıma araçlarında yolculuk ederken, bütün gözler telefonlarda. Göz gözü görmüyor yani. Yanımızdan geçene bir şey olsa haberimiz olmuyor. Çünkü telefonlarımıza kendimizi öylesine kaptırıyoruz ki adeta farklı dünyalardayız.

Tamamen kullanmayalım diyemem. Çünkü bilinçli bir şekilde kullanıldı mı insanı bilginin zirvesine çıkarabilir fakat bilinçsizce kullanıldı mı da fiziksel ve ruhsal sorunlar doğurabilir. Bırakın da hayata beş dakika telefonsuz devam edelim, ne kaybederiz ki, aksine telefonlarımızın pil ömrünü uzatırız. Biraz sessizde kalsın telefonlarımız, beş dakika sanal dünyayı terk edip asıl yurdumuza dönelim. İnsanlarla biraz da telefonsuz iletişim sağlayalım. Emin olun bu şekilde daha sosyal oluruz. Akıllı telefon tutkusuna kapılıp, kendimizi akılsızlaştırmayalım, toplumca yalnızlaşmayalım...

Deneme: Reyhan Aybakan