GRİYE DAİR

Ne siyah, ne beyaz ile açıklanamayan şeyler vardır değil mi içimizde, dışımızda, sokaklarımızda, aramızda.

Peki, gri bunları karşılar mı bilemiyorum. Gri aslında bu açıklanamayan ya da ortası bulunamayan iki durumda bize bir şeyler sunar mı bilemiyorum.(çokça şey ve bilemiyorum kullandığımı biliyorum).

Nedir gri peki? Gri, ne salt senden ne salt benden ikimizden de mi demektir acaba. Diyelim böyle bir tanıma sahip gri. Bu tanım ahlaki olur mu bilemiyorum.(çokça soru sorduğumu biliyorum)

Gri, beyazı ve siyahı bir arada barındırmaktır desek peki nasıl olur? Bir arada yaşama tecrübesi aslında pek kıymetli ve pek özlenendir ve gri bunu sağlıyorsa hasretimizi gidermiş olur mu bilemiyorum.(bir arada barınamadığımızı biliyorum)

Renkler ile uğraşanlar/uğraşmayanlar, üzerine çalışma yapanlar/yapmayanlar bilirler ki gri beyaz ve siyah arasıdır. Ortadadır. İtidaldir. Optimumdur. Gri ikidir desek olur mu? Ama ikinin olduğu yerde bize geleneğimizin bahşettiği bir bilgi vardır ki ihtilaf olur eğer aralarında biri baskın olmaz ise. O zaman gri ikidir önermesinde iki kim bir kim?

Aynı günleri, aynı dakikaları, aynı ekranları, aynı kartları diye uzayan ve başına aynı alıp yanına ne gelirse gelsin sorun teşkil etmeyecek bir bağlamın paydaşlarıyız. Ve bu bağlam bize ikinin ve birinin ne olacağını dayatıyor aslında değil mi? İki beyaz bir siyahtır yani baskın siyah diğeri beyaz.

Peki, – ikinci paragrafa da peki ile başlamıştım- artık ikinci bir tanım yapmaya gerek var mıdır? Bu bağlamın aynılığında rahatsız olanların hala yaşadığını bilmenin mutluluğu ile yaşayan kişiler var oldukça gerek vardır ki bu kişiler inanıyoruz ki son ana kadar olacak ve ikinci bir tanıma hep gerek vardır diyecekler. 

Gri ikidir ama baskın olan beyaz diğeri iki siyahtır. İşte yazının sıralama gereği ikinci ama bağlamın aynılığından sıyrılmış kişiler için birinci daha güzel ifade edecek olursak hakiki tanım budur.

Kapatalım bahsi ama şunu ilave edelim Gri ancak beyazı hedefleyenler için anlamlıdır yoksa gri arada kalmışlıktır, siyahı kabul etmişliktir, beyazı unutmuşluktur.

Deneme: Hasan Remzi Eker