Bir şiir yazmak isterdim,
Bütün olmazları oldurmuşçasına
Bir mısra...
Geceyi çığlıkla bölüp
Günü doğmuşluk sevincine boğmak,
Yarın mademki bugünden sonra
Ben bugünü doyasıya
Yaşamak isterdim,
İçimde ukte bırakmadan
İnsanoğlu sonsuzluğa yol aldıkça
Geride bıraktığı sonsuzluğu
Bitirdiğinin değil farkında
Ben şimdi bir fener!
Belki meşale, aydınlık için
Ya da bir mum yakmak isterdim,
Haksızlığı ansızın
Gün yüzüne çıkarırcasına
Sonradan pişman olduğum
Her şeye,
Ama bütün hepsine
Erken davranmak isterdim.
Ki pişman olmalarım
Kalmasın diye sonralara
Gülmek isterdim,
Bugün aşırılığa kaçmasın niyetiyle
Kendimi tuttuklarıma inat
Tebessüm sadakasından hallice
Hayata bir
‘Kahkaha’!
Satırlara sığmasın isterdim,
Ne hüznüm ne kederim
Sığmasın ki asırlarca
Anlatayım mutluluğu
Bir kalbi diğerinden ayrı
Düşünmemek isterdim evvela
Şüphesiz yüreklerimiz,
Isıtacaktı kasırgaları
Farzımuhal çiçekçi olsaydım
Sloganlar saçardım dört bir yana
‘Çiçeğin iyisi bizde yetişir,
Alanların kalpleri birleşir.’ beytiyle
Ey İnsanoğlu!
Seni defalarca sana
Olmadı, olmayacak değil elbet
İnce ince işliyorsam fikirlerimi
Derinden bir hisle almalıyım nefesimi
Sıradaki planı tasarlıyorken
Cesur ama tutarlı davranabilmeliyim
Oturmuş ağlamak istiyor isem yıllara
Son kez yüz ifademi
Huzurla şekillendirmeli idim.
Sen bana bakma
Ne yöne dönsem
Düşeceğim dünyadan
Ama,
Askıda olan bir tek
Ben miyim?
Tüm bu kuru kalabalığa,
Ve tekil ve çoğul
Şahıslara rağmen
Sınırsız, ıım süresiz sevmek isterdim
Asla hayal kurmazcasına...
ŞİİR: AYŞE ALEYNA KUŞÇU
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder